de grens met zuid Afrika over

Hallo lieve lezers,

Vandaag was onze laatste dag In Namibië.  Dat was nog een rit van twee uur. Dat waren ook meteen de laatste onverharde wegen door het ruige, zanderige, rotsige, maar prachtige Namibië. Vlak voor de grens doemde opeens groene velden in het dal op. Dit was het eerste echte groen wat wij in Namibië hebben gezien. Onder in het dal bleek de Oranje rivier te lopen waarlangs Namibische druiven groeien. We hebben deze helaas niet kunnen proeven, want de meeste velden waren nog heel jong. Maar misschien staan Namibische wijnen op de wijnkaart van menig restaurant! Na deze groene verassing de oranje rivier over om in Zuid Afrika te komen. Na het in MOETEN leveren van een witte steen ( waarvan er miljoenen in Namibië liggen) mochten we Namibië verlaten en konden we Zuid Afrika binnen. De douanebeambten verwelkomde ons hartelijk in Zuid-Afrika en de reis richting Springbok via de N7 begon. Springbok was na ongeveer 150 km bereikt. Het guesthouse " rendez vous" werd gerund door een oud, pittig dametje tegen de 80 jaar. De inrichting van het guesthouse bleek uit haar jeugd te zijn, nostalgisch alom. Wij waren daar de enige gasten. Nog even Springbok ingegaan en zuidafrikaans telefoonkaart gekocht en wat kleine boodschapjes ( ontbijt voor de volgende dag en blikjes drinken voor onderweg). Lekker in de zon zitten was er niet bij want de wind was zeer fris. Die avond stond er weer steak op het menu, maar niet voor Carla,  want die wilde weleens iets anders dan grote stukken vlees. Heerlijke lasagne werd het. Het restaurant beschikte gelukkig over wifi; dus snel eten en het reisverhaal van de dagen ervoor maken. Na het eten terug naar de guesthouse en nog ge skypt met de kinderen. Bleek er thuis een muis te zitten, dus de nodige instructies gegeven zodat het beestje in ieder geval voor terugkomst van ons verdwenen is! In ons oude Engelse ledikant lekker in slaap gevallen. Morgen trekken we door naar clanwilliam. 

Tot morgen, groetjes van Carla en Boudewijn