van Khorixas door Damaraland naar Cape Cross

Hallo lieve lezers,

Vandaag beloofde weer een dag te worden met een aantal bezienswaardigheden. De barman van de camping in Khorixas had verzekerd dat het een goed begaanbare weg zou zijn, ook met de camper. Eerst langs de benzinepomp om de bandenspanning te verlagen omdat we over "gravel wegen" moesten. Vol goede moed op weg gegaan en na een paar km begonnen de " gravel  wegen". Nou ......dat hebben we geweten , want de snelheid kon vaak niet hoger dan 30 km per uur. Dat schoot dus niet op, hoewel we wel door prachtige lands happen reden. Damaraland is heel mooi, maar van wegenaanleg hebben ze geen verstand. Uiteindelijk tot op 12 km van de bezienswaardigheden gekomen dat beloofde weer een " wasbordpad" te worden dus deze natuurverschijnselen helaas maar linkse laten liggen. We moesten door om voor donker bij Cape Cross, aan de Atlantische kust te zijn. Na het prachtige afwisselende landschap van Damaraland volgde nu het woestijnlandschap achter de Skeletoncoast. Bij Springbok watergate maar weer eens een formulier voor toestemming ingevuld en de slagboom werd geopend. Een lange rechte, maar vlakke weg volgde van 143 km door een soort "maanlandschap". Geen bereik voor telefoons en internet; dus maar hopen dat er niets zou gebeuren. Wisten jullie trouwens dat het in een woestijn kan motregenen? Wij nu wel en dat maakte de tocht nog troostelozer. Gelukkig rond 17.30 uur zagen we de gate waar we ons weer moesten melden en de 'permit' in moesten leveren, als bewijs dat we er levend uit zijn gekomen. Toen waren we er nog niet hoor. De vlakke zandweg ging over in een zoutweg.  Ook weer mooi vlak gelukkig, maar door de regen en de mist soms wel glibberig. Na 100 km einddoel voor deze bereikt: Cape Cross.  Een mooie lodge met camping in de middel of nowhere met als enige buren een grote kolonie zeehonden wat verderop. Na het genieten van een fascinerende zonsondergang boven de Atlantische oceaan een lekker dineetje,  glaasje wijn. De daar beloofde Internet verbinding liet het door atmosferische storingen afweten; dus nog steeds geen reisverslag. Deze nacht voor het eerst gebruik gemaakt van ons dekbed, want met een zeewater temperatuur van 11 graden kun je geen behaaglijke nacht temperatuur verwachten. Morgen brengen we een bezoek aan de buren, de zeehondenkolonie. Met die gedachte vielen we heerlijk in slaap. 

Tot het volgende verslag, liefs Boudewijn en Carla.